این تحقیق ، با موضوع آثار و فوايد ايمان به خدا بصورت Word انجام گرفته است.تحقیق برای درس های عمومی مانند معارف اسلامی، اخلاق اسلامی ، الهیات و ... مناسب است و در 13 برگه می باشد. شما می توانید این تحقیق را بصورت کامل و آماده تحویل از پایین همین صفحه دانلود نمایید.بلافاصله بعد از پرداخت و خرید ، لینک دانلود نمایش داده می شود، علاوه بر آن لینک فایل مربوطه به ایمیل شما نیز ارسال می گردد.1. بهجت و انبساطاوّلين اثر ايمان مذهبى، از نظر بهجت زايى و انبساط آفرينى، «خوشبينى» است; خوشبينى به جهان و خلقت و هستى. ايمان مذهبى از آن جهت كه تلقّى انسان را نسبت بهجهانْ شكل خاص مى دهد، به اين نحو كه آفرينش را هدفدار و هدف را خير و تكامل وسعادت معرّفى مى كند. طبعاً ديد انسان را نسبت به نظام كلّى هستى و قوانين حاكم برآن خوش بينانه مى سازد. حالت فرد با ايمان در كشور هستى، مانند حالت فردى است كه دركشورى زندگى مى كند كه قوانين و تشكيلات و نظامات آن كشور را صحيح و عادلانه مى داند، به حسن نيّت گردانندگان اصلى كشور نيز ايمان دارد و قهراً زمينه ترقّى وتعالى را براى خودش و همه افراد ديگر فراهم مى بيند و معتقد است كه تنها چيزى كه ممكن است موجب عقب ماندگى او بشود تنبلى و بى تجربگى خود او و انسان هايى ماننداوست كه مانند او مكلّف و مسؤول اند.از نظر چنين شخصى، مسؤول عقب ماندگى او خودش است نه تشكيلات و نظامات كشور،و هر نقصى وجود دارد از آنجاست كه او و امثال او وظيفه و مسؤوليّت خويش را انجام نداده اند. اين انديشه طبعاً او را به غيرت مى آورد و با خوشبينى و اميدوارى به حركت و جنبش وا مى دارد.دومين اثر ايمان مذهبى از نظر بهجت زايى و انبساط آفرينى، «روشندلى» است. انسان همين كه به حكم ايمان مذهبى جهان را به نور حقّ و حقيقت روشن ديد، همين روشن بينى، فضاى روح او را روشن مى كند و در حكم چراغى مى گردد كه در درونش روشن شده باشد، برخلاف يك فرد بى ايمان كه جهان در نظرش پوچ است، تاريك است، خالى از درك وبينش و روشنايى است، و به همين سبب خانه دل خودش هم در اين تاريك خانه كه خود فرض كرده تاريك و مظلم است.سومين اثر ايمان مذهبى از نظر توليد بهجت و انبساط، اميدوارى به نتيجه خوب تلاش خوب است.از نظر منطق مادّى، جهان نسبت به مردمى كه در راه صحيح و يا راه باطل،مى روند بى تفاوت است; نتيجه كارشان بسته است تنها به يك چيز: «مقدار تلاش» و بس.ولى در منطق فرد با ايمان، جهان نسبت به تلاش اين دو دسته بى طرف و بى تفاوت نيست; عكس العمل جهان در برابر اين دو نوع تلاش يكسان نيست، بلكه دستگاه آفرينش حامى مردمى است كه در راه حقّ و حقيقت و درستى و عدالت و خيرخواهى تلاش مى كنند:اِنْ تَنْصُرُوا اللّهَ يَنْصُرْكُمْ. (1)اگر خدا را يارى كنيد (در راه حق گام برداريد) خداوند شما را يارى مى كند.اِنَّ اللّه لايُضيعُ اَجْرَ الُمحْسِنينَ. (2)اجر و پاداش نيكوكاران هرگز هدر نمى رود.چهارمين اثر ايمان مذهبى از نظرگاه بهجت و انبساط، «آرامش خاطر» است. انسان فطرتاً جوياى سعادت خويش است; آنچه مايه سعادت انسان مى گردد دو چيز است:1. تلاش2. اطمينان به شرايط محيط. تكليف انسان با خودش روشن است. از اين ناحيه اضطرابى دست نمى دهد، آنچه كه انسان را به اضطراب و نگرانى مى كشاند و آدمى تكليف خويش را درباره او روشن نمى بيند جهان است.آيا كار خوب فايده دارد؟ آيا صداقت و امانت بيهوده است؟ آيا با همه تلاش هاو انجام وظيفه ها پايان كار محروميّت است؟ اينجاست كه دلهره و اضطراب در مهيب ترين شكل ها رخ مى نمايد.ايمـان مذهبى به حكم اينكه به انسان كه يك طرف معامله است، نسبت به جهان كهطرف ديگر معامله است، اعتماد و اطمينان مى بخشد، دلهره و نگرانى نسبت به رفتار جهانرا در برابر انسان زايل مى سازد و به جاى آن به او آرامش خاطر مى دهد.يكى ديگر از آثار ايمان مذهبى از جنبه انبساط بخشى، برخوردارى بيشتر از يك سلسله لذّت هاست كه «لذت معنوى» ناميده مى شود. [لذت هاى معنوى] لذت هايى استكه با عمق روح و وجدان آدمى مربوط است و به هيچ عضو خاص مربوط نيست و تحت تأثيربرقرارى رابطه با يك مادّه بيرونى حاصل نمى شود، مانند لذّتى كه انسان از احسان وخدمت، يا از محبوبيّت و احترام، و يا از موفّقيت خود يا موفقيت فرزند خود مى بردكه نه به عضو خاص تعلّق دارد و نه تحت تأثير مستقيم يك عامل مادّى خارجى است.لذات معنوى از لذّات مادّى، هم قوى تر است و هم ديرپاتر. لذّت عبادت وپرستش خدا براى مردم عارف حق پرست از اين گونه لذّات است. عابدان عارف كه عبادتشان توأم با حضور و خضوع و استغراق است بالاترين لذّت ها را از عبادت مى بردند. در زبان دين از «طعم ايمان» و «حلاوت ايمان» ياد شده است. ايمان حلاوتى دارد فوق همه حلاوت ها. لذّت معنوى آنگاه مضاعف مى شود كه كارهايى از قبيل كسب علم، احسان، خدمت،موفّقيت و پيروزى، از حسّ دينى ناشى گردد و براى خدا انجام شود و در قلمرو «عبادت» قرار گيرد .