نگرشي بر ارزيابي آسايش انساني در شهرستان پارس آباد مغان با توجه به شاخص اوانز این مقاله در اولین همایش ملی معماری پایدار و توسعه شهری پذیرفته شده است. فایل این مقاله به صورت word و قابل ویرایش است. لینک مقالات همایش در سایت سیویلیکا (+)چكيده :هدف اين پژوهش شناسايي نواحي داراي آسايش زيست اقليمي انساني در شهرستان پارس آباد مغان است كه سعي شده ، آسايش يا عدم آسايش انسان بر اساس مدل و شاخص زيست اقليمي اوانز با استفاده اطاعات آماري ايستگاه هواشناسي سينوپتيك شهر اردبيل طي سال هاي 1379 تا 1389 ارزيابي شود. نتايج اين پژوهش نشان مي دهد كه منطقه در طول سال از نظر منطقه آسايش ، از شرايط سرد تا بسيار گرم برخوردار است. در اين مدل و شاخص ، رهنمودها و ارزيابي هاي لازم از نظر آسايش يا عدم آسايش انسان در مواقع مختلف سال ، مناسب با ويژگي ها و خصوصيات اقليمي شهر پارس آباد ارائه مي شود ، كه مي تواندبسياري از برنامه ريزي هاي عمراني اين شهر را تحت تاثير قرار دهد. جهت انجام تحقيق از آمار هواشناسي سينوپتيك سازمان هواشناسي استان اردبيل با دوره آماري مبنا 10ساله استفاده شده است. واژگان كليدي : آسايش زيست اقليمي، روش اوانز، اقلیم ، معماری، پارس آباد مغان